Бо мақсади баланд бардоштани арзишҳои миллӣ санаи 15-уми майи соли 2024 дар боғи «Истиқлол» бо иштироки занону духтарони муассисаҳои илмии Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон аксияи ҷумҳуриявии «Тоҷикона мепӯшем» баргузор гардид, ки дар он бонувони Институти иқтисодиёт ва демографияи АМИТ, низ фаъолона иштирок намуданд.
Хушбахтона, бо ташаббуси Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон атлас ва чакан ба Феҳристи мероси фарҳанги ғайримоддии ЮНЕСКО ворид гардида, ҳамчун матои миллии зебову шинам пазируфта шудааст, ки ин шаҳодат аз тамаддундориву қадимӣ будани миллати тоҷик дарак медиҳад.
Қайд намудан бамаврид аст, ки ҳадаф аз гузаронидани ин гуна чорабиниҳо, ин муаррифии либоси миллӣ мебошад. Пӯшидани либоси миллӣ шиддати воридшавии либосҳо ва фарҳанги бегонаро ба мамлакат паст менамояд. Либос дар арсаи байналмилалӣ муаррифгари давлат ва миллат мебошад. Агар давлатро аз як ҷиҳат аз рӯйи муқаддасоташ - Нишон, Парчам ва Суруди миллӣ шиносанд, аз ҷониби дигар аз рӯи либос ва фарҳангаш мешиносанд.
Дaр Тоҷикистон нaфaреро пaйдо нaмудaн душвор aст, ки мaфтуни сеҳру ҷозибаи aтлaсу aдрaси Суғд, чaкaни Хaтлон, гулдӯзиҳои нотaкрори минтaқaи Рaшт, aлочaву шоҳии водии Ҳисор, рaнгҳои пурҷилои куртaву тоқӣ вa ҷӯробҳои Бaдaхшон нaбошaд. Либоси миллии мо мaҳз бо ҳaмин рaнгу ҷило дaр ҷaҳон муaррифӣ гaрдидaaст.
Эй духтари нозанини қадрас,
Зебанда туро либоси атлас…
Бо шоми сипеду ранги зебои чакан,
Гулрез бувад ваҷаб-ваҷаб хоки Ватан








Адиб, олим ва асосгузори адабиёти муосири тоҷик. Аввалин Президенти Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон. Муаллифи асарҳои «Таърихи амирони манғитияи Бухоро», «Таърихи инқилоби фикрӣ дар Бухоро», «Намунаи адабиёти тоҷик», «Дохунда», «Ғуломон», «Ёддоштҳо» ва дигар асарҳо, ки ба 29 забони хориҷӣ нашр шудаанд.
Олим, академики Академияи Илмҳои ИҶШС, арбоби ҳизбӣ ва давлатӣ, муаллифи китоби оламшумули «Тоҷикон» ва зиёда аз 300 асару мақолаҳо.
Шоири халқӣ, раиси Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон, Қаҳрамони меҳнати сотсиалистӣ, Раиси Кумитаи якдилии халқҳои Осиё ва Африқо. Барои достонҳои «Қиссаи Ҳиндустон»(1948), «Ҳасани аробакаш», «Чароғи абадӣ», «Садои Осиё»,(1960) «Ҷони ширин» (1963) бо ҷоизаҳои давлатии ИҶШС, ҶШС Тоҷикистон ва байналмилалии ба номи Ҷ. Неҳру (1967) сарфароз шуда буд.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. 19 ноябри соли 1992 дар иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, 6 ноябри соли 1994 бори аввал, солҳои 1999, 2006 ва 2013 Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардидаст.
Нусратулло Махсум (Лутфуллоев) ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1924-1926 раиси Кумитаи инқилобии ҶМШС Тоҷикистон, солҳои 1926-1933 раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.
Ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1929-1931 котиби Ҳизби коммунистии ҶШС Тоҷикистон, солҳои 1933-1937 Раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.







